بسم الله الرحمن الرحیم

دوران اصفهان زیستنمان به پایان رسید و چقدر زود گذشت این چهارسال.

می رویم قم و چقدر خوشحالیم و چقدر دلهره داریم که مبادا زندگی در قم عادتمان شود.

دلمان لک زده برای صفای حرم بانوی کریمه مان که عُش آل محمد(صلی الله علیه و آله) است.

مدتی نیستیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

باید دانست، کودک انسان مانند بچه سایر حیوانات فقط دارای شکم و بدن نیست که مأموریت والدین تنها تأمین غذا و لباسش باشد. کودک، گذشته از این ها، صاحب مغز و دارای فکر و روح است و این دو، شدیداً نیازمند تربیت است. مهم ترین دوران ریخته شدن شاکله تربیت انسان همین دوران کودکی است که هنوز شخصیتش به طور کامل شکل نگرفته و آمادگی پذیرش هر گونه تربیت را دارد لذا سرمایه گذاری و همت جدی خانواده باید متوجه دوران کودکی و تربیت و پرورش فرزند در همین دوران باشد ولی متأسفانه اکثر پدر و مادرها با فنون تربیت آشنا نیستند و همین مسأله باعث می شود که سنین طلایی پرورش فرزندان از دست برود و کودکان بدون برنامه حساب شده و صحیح و به صورت خود به خود و خودرو بزرگ شوند.

 حساسیت دوران کودکی تا آنجاست که در توصیف آن گفته شده: «کیفیت رفتار فرد را حتی در دوران سالمندی می توان در همان خردسالی پیش بینی کرد، همان گونه که کودکی شخص سالمند را می توان از رفتارهای فعلی او تشخیص داد و امام صادق-علیه السلام- در این زمینه می فرمایند: اگر (در سنین کودکی) آموخت، صالح و رستگار می گردد وگرنه دیگر خیری در او نیست.» (آموزش مفاهیم دینی همگام با روانشناسی رشد/ دکترباهنر/ مقدمه ص 15)

حال که بر اهمیت تربیت نوگلانمان بیشتر واقف شده و به عبارتی دغدغه مند گشتیم، سوال اساسی این است که در این راستا چه باید کرد.

ما پاسخ به این پرسش را در قالب چند گام مهم و زیربنایی بیان می کنیم.

ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

مامان: وقتی مَطَر (باران) میاد، آب مَطَر کجا می ره؟

علی: روی زمین.

مامان: بله ولی اگه همش بره روی زمین، همه جا پر از آب می شه و ما باید شنا کنیم.

علی: نمی دونم.... میره توی نهر (رودخانه).

مامان: آفرین، حالا اینجا توی خیابون که رودخونه نداره، کجا میره؟

علی: نمی دونم.

مامان: پس یه روز که مطر اومد با هم نگاه می کنیم ببینیم مطر کجا میره.

ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

روزهای یکشنبه متعلق به مادر و پدر بزرگوار وجود است و ما بر آن شدیم که به امید خدا، در این روز شریف به یُمن اختصاص به این بزرگواران، در باب تربیت فرزند صحبت کنیم. امید که مقبول درگاه حضرات علیهم السلام قرار گیرد.

ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

رنگ ها موضوع جالبی برای یادگیری زبان هستند. ما در طرح درسهایمان برای آموزش رنگ های قرآنی به بچه ها، از روشهای مختلفی استفاده کردیم. در این یادداشت می خواهم درباره یکی از بازی ها برای دوره رنگ ها بنویسم.

رنگ های قرآنی عبارتند از (کلمه اول برای مذکر و کلمه دوم برای مونث):

قرمز= أحمر، حَمراء

آبی= أزرَق، زَرقاء

زرد= أصفَر، صَفراء

سبز= أخضَر، خَضراء

سفید= أبیَض، بَیضاء

سیاه= أسود، سَوداء

دو تا رنگ هم هستند که در قرآن نیامده اند ولی از دو تا لغت قرآنی مشتق شده اند. من این دو تا رنگ را هم به علی یاد دادم تا به بهانه آموزش رنگها با این دو لغت قرآن هم آشنا شود.

صورتی= وَردیّ، وَردیَّة (کلمه وَردَة در قرآن به معنای گُل است)

خاکستری= رَمادیّ، رَمادیّة (کلمه رَماد در قرآن به معنای خاکستر است)

یک رنگ دیگر هم هست که چون در اطراف بچه ها زیاد است، بهشان یاد می دهیم: رنگ بنفش. در زبان عربی امروز، به این رنگ بَنَفسَجیّ گفته می شود که من در آیات و روایات پیدا نکردم و احتمالا از کلمات جدید است، به جای آن از کلمه اُرجُوانیّ استفاده می کنم که در روایات به آن اشاره شده است.

دو نکته در باب آموزش رنگها:

1. رنگ ها را تک تک به بچه ها آموزش بدهید.
2. ابتدا رنگ های مذکر را یاد بدهید و وقتی که تمام رنگ های مذکر را یاد گرفتند و برایشان تثبیت شد، شروع به استفاده از رنگ های مونث کنید.

ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

امروز دو تا بازی دیگر برای آیه 17 سوره مبارکه رعد، داریم.

ادامه مطلب...

بسم الله الرحمن الرحیم

صبح ها با علی می رویم جلسه. لطف خدا شامل حالمان شده و محل تشکیل جلسه، خیلی خیلی به خانه مان نزدیک است. نمی دانم چطور شکر کنم. وقتی به نعمت های خدا فکر می کنم دچار اضطراب می شوم؛ بماند. روزهای پیش، گاهی علی دیر از خواب بیدار می شد یا می گفت که دوست ندارد بیاید جلسه و من هم انگار بدم نمی آمد در خانه بمانم، ما اینطوری کفران نعمت می کنیم دیگر. با خودم می گفتم: من که چیزی نمی فهمم و همه اش باید به علی برسم و انواع بازی ها را برایش طراحی و اجرا کنم. اگر خانه بمانم، بهتر می توانم از وقتم استفاده کنم... چه خیالی اصلا هم بهتر استفاده نکردم! 

خلاصه دو روز پیش بود که یکی از دوستانم که هر روز صبح پسر 8 ساله اش را می فرستد کلاس های مسجد و با پسر یکسال و نیمه اش، اول وقت در جلسه حاضر می شود، حرفی زد که حسابی پشیمان شدم. می گفت که در دوران مجردی، به جلسات حاج آقا تُرکی می رفته است. من ایشان را نمی شناسم ولی فکر کنم که نزد اصفهانی ها شناخته شده هستند. حاج آقا می گفتند که دو تا چیز ویتامین بچه هاست: 

اول زیارت امامزاده ها

و دوم جلسات سخنرانی، ولو این که خودتان هم هیچ چیز نفهمید ولی بچه ها را ببرید تا در آنجا بازی کنند.

استاد خودمان هم همیشه می گفتند که بچه ها اینجور جاها نیایند، کجا بروند؟ و به کسانی که از سروصدای بچه ها شکایت می کردند، می گفتند: شما باید چنان حضور قلب داشته باشید که بچه ها حواستان را پرت نکنند.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

قبل ترها با پسرمان چندین بار  داستان اصحاب کهف را خوانده و نمایش داده بودیم،

و حالا می خواستیم برویم که این داستان را از نزدیک ببینیم و رفتیم.

در یک صبح تابستانی اوایل تیرماه که هوا خنک تر از روزهای دیگر بود و باران شب قبل، لطافت خاصی را در فضا ایجاد کرده بود.

ادامه مطلب...