سلام،

ما دوباره آمدیم با یک متن نسبتا طولانی در مورد تجربیات قرآنیمان با پسرکوچولوی خانه.

امیدوارم که خسته نشوید و برایتان مفید باشد.

پسری، 13 ماهه بود که مشرف شدیم قم و کتاب‌های "سوره‌های بهار" جامعة القرآن را ابتیاع نمودیم برای جناب مستطابشان.

این مجموعه سه جلدی، سوره‌های جزء 30 را دارد. در بهار1، چند تا از سوره‌های کوتاه آخر قرآن آمده، برای هر سوره یک تصویر کار شده و معنای چند تا از کلمات سوره نوشته شده است. روش کار ما به این نحو بود که تصویر هر سوره را به پسری نشان می‌دادیم و یک یا دو آیه مرتبط با آن را برایش می‌خواندیم، البته چند تا ادا و اصول و شکلک و صداهای عجیب و غریب هم تنگش می‌چسباندیم که به مذاقشان خوش بیاید.

مثلا برای سوره عادیات، تصویر چند تا اسب سوار است، ما می‌خواندیم:

وَ الْعَادِیَاتِ ضَبْحًا(1)

فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا(2)

فَالمُْغِیرَاتِ صُبْحًا(3)

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا(4)

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا(5)

و خودمان هم بسان اسب، بپر بپر می‌نمودیم. این تصویر، یکی از محبوب‌ترین تصاویر این کتاب برای پسری است، هنوز هم به اسب می‌گوید: عادیات، البته ما بازی اسب دوانی، همراه با تلاوت سوره عادیات را در موقعیت‌های دیگر هم داریم، مثلا در ماشین.

یا مثلا برای سوره مسد، با دست می‌کوبیدیم روی تصویر ابولهب که دارد به تصویر رسول الله(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سنگ پرانی می‌کند و در همان ضربه با تحکم، آیه اول سوره مسد را هم می‌خواندیم، این تصویر هم به دلیل همین حرکت خشن، مورد عنایت پسری قرار گرفت، به قدری که صفحه مربوط به این سوره، در حال پاره شدن بود از شدت و تعداد زیاد ضرباتی که بر سر و بدن ابولهب ملعون وارد آمده بود که به داد صفحه بیچاره رسیدیم و با چند تا نوار چسب، از پارگی نجاتش دادیم. کلا اعتقاد داریم که بچه باید با ولایت و برائت، به یک میزان بار بیاید لذا هیچ واهمه‌ای نداریم از این که بکوبد بر سر ابولهب یا تصویر کافران در سوره کافرون، یا هنگام تکبیر در مسجد یا نماز جمعه، دستش را مشت کند و محکم مرگ بر آمریکا و اسرائیل و انگلیس بگوید.

بگذریم، چه می‌گفتم؟ آهان... این کارها تا چند ماه پیش (حدوداً تا اندکی پیش از دو سالگی) جواب می‌داد. پسری آیات برخی از سوره‌های کوچک را هم یاد گرفته و وقتی در خانه، تلاوت سوره‌های جزء 30 را با نوای کودکانه برایش پخش می‌کنم، نسبت به کلمات آشنا واکنش نشان می‌دهد.

اما حالا باید برای هر تصویر، توضیحات بیشتری بدهم و خواندن آیه به تنهایی کفایت نمی‌کند، یعنی هم باید معنای فارسی‌اش را بگویم و هم کمی توضیح بدهم. پسر کوچولو دیگر از بکر بودن درآمده و پیچیده شده. وای که چقدر کم کاری کردیم، یا جبار خودت برایمان جبران کن.

کتاب بهار2 هم تقریبا شبیه به بهار1 است با این تفاوت که برای هر سوره دو مدل تصویر کشیده شده، در صفحه اول مثل همان بهار1، تصویری مربوط به کل سوره و در صفحه دوم، برای چند تا از کلمات آن سوره، تصاویری آمده، که این کتاب را هم به سبک همان بهار1 کار می کردیم و برای کلمات هم به تصویر کتاب اشاره می‌کردم و کلمه را می‌گفتم، عین همین فلش کارت‌ها.

البته بعضی از تصاویر کتا‌ب‌ها گویا نیست و بعضی از تصاویر بهار2 کمی ریز هستند و جزئیات به خوبی به چشم بچه نمی‌آیند، ما هم تا جایی که امکان داشت، از تصاویر بهره می‌بردیم و هرجا توضیحی لازم بود، می‌دادیم وگرنه از خیر آن سوره می‌گذشتیم. مثلا مفاهیم سوره مبارکه اخلاص، هنوز برای بچه‌ای به سن علی قابل درک نیست، برای این سوره هم تصویر یک عده نمازگزار کشیده شده که در حال دعا کردن هستند، ما هم وقتی به این تصویر می‌رسیم می‌گوییم: صلوة و یا: َ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْری‏ (طه/14)

تازگی‌ها فهمیدیم که این مجموعه بهار، جلد 3 هم دارد که ما از آن خبر نداشتیم و هنوز هم به دستمان نرسیده است.

یک نکته دیگر هم بگویم که ما این روش را در خواندن کتاب‌های دیگر هم دنبال می‌کنیم یعنی حتی کتاب‌هایی که قرآنی نیستند را هم تا حد بضاعتمان به همین روش برای پسری می‌خوانیم، عکس‌هایش را نشانش می‌دهیم و کلمات قرآنی را می‌گوییم یا اگر آیه‌ای به ذهنمان رسید که متناسب با آن تصویر بود، برایش می‌خوانیم.

پ.ن: این کتاب را هم بخوانید:

از آن دست کتاب هایی است که کلی به آدم انرژی می دهد، حضرت آقا هم از این کتاب تعریف کرده اند و تعریضی بر آن نگاشته اند.