بسم الله الرحمن الرحیم

چند وقت پیش یکسری سوال و جواب در مورد بهشت و زندگی برزخی با پسرکمان داشتیم، او می پرسید و ما هم سعی می کردیم به زبان کودکانه برایش توضیح بدهیم. فکر نمی کردیم تا این اندازه از این توصیفات خوشش بیاید و با این دقت به ذهن بسپارد و برای همه تعریف کند. این توصیفات را از زبان خودش می نویسیم:

علی[باهیجان]: "اگر همه کار خوب بکنیم، مثلا من کار خوب بکنم، مامان کار خوب بکنه، بابا کار خوب بکنه، مامان فاطمه کار خوب بکنه، پدر کار خوب بکنه... (و همه کسانی که می شناسد و یادش می آید را نام می برد)، می ریم جنت، اونجا خدا بهمون بال میده، می تونیم پرواز کنیم، دست هم داریم، بال هم داریم، بالهامون پشتمونه، توی جنت، شجر هست، شجرهاش حرف می زنن، دیگه نمی خواد دستمونو دراز کنیم میوه بکنیم، خودشون شاخه هاشونو پایین میارن تا ما میوه بکنیم. تازه می تونیم باهاشون شوخی کنیم بگیم بهمون میوه بدین، بعد تا شاخه شونو پایین آوردن، زود فرار کنیم. اونجا عسل هم هست که میشه با قاشق نخوریم با دستمون بخوریم، شیر و شربت و اینا هم هست..."

********

پیش از این اگر یک نفر را می دیدیم که سیگار می کشد، سعی می کردیم که جلوی دید پسرکمان را بگیریم تا این صحنه را نبیند. یک روز دیدیم که یک مداد در دست گرفته و ادای سیگار کشیدن را در می آورد. ما داشتیم شاخ در می آوردیم. برایش توضیح دادیم که این کار، کار بدی است و این دخان(دود) می رود در دل آدم و دلش را سیاه می کند.

یک روز در خیابان آقایی را دید که مشغول سیگار کشیدن بود. گفت: "مامان، به این آقاهه بگم که سیگار دلشو سیاه می کنه؟ ضرر داره؟" گفتیم: "نه، هر وقت با بابا بودی، بگو." بعد پیش خودمان گفتیم که نکند داریم فطرت بچه مان را خراب می کنیم. خودش براساس فطرتش، به این نتیجه رسیده که باید خطر را به دیگران گوشزد کند و معلوم است که روحیه امر به معروف و نهی از منکر، یک امر فطری است. این شد که دیگر جلویش را نگرفتیم و تشویقش هم کردیم که این کار را انجام بدهد.