 |
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
قبل ترها با پسرمان چندین بار داستان اصحاب کهف را خوانده و نمایش داده بودیم،
و حالا می خواستیم برویم که این داستان را از نزدیک ببینیم و رفتیم.
در یک صبح تابستانی اوایل تیرماه که هوا خنک تر از روزهای دیگر بود و باران شب قبل، لطافت خاصی را در فضا ایجاد کرده بود.
از خانه پدر تا کهف الشهدا، حدود نیم ساعت پیاده روی است و ما با همسفر 3سال و نیمه مان، قدم در یک سفر کوتاه گذاشتیم، بی هیچ زاد و توشه و فقط دوربین خاله مریم همراهمان بود تا لحظاتمان را ثبت کند.
از اینجا تمام شهر را می شود دید و پسر ما هم که عاشق پرتاب سنگ است. ما هم عاشق ولنجک، هر چند این روزها صحنه های نازیبا زیاد می بینیم در این نقطه دوست داشتنی وطن عزیزمان.
پیاده می رویم و در راه درباره هر چه می بینیم و می شنویم صحبت می کنیم.
حتی نمل صغیری (مورچه کوچک) که روی زمین برای خودش این طرف و آن طرف می دود و ما برایش می خوانیم: یا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساکِنَکُمْ (نمل/18) و به سختی جلوی وسوسه شیطنت آمیز له کردن نمل را می گیریم و پسرکمان رضایت می دهد که فقط عکسی از نمل صغیر بیندازد.
بعد از یک کوهنوردی کوتاه، می رسیم. ما که خسته نشدیم، شما چطور؟
عجب ازاین عقل باژگونه که ما رادر جست و جوی شهدا به قبرستان ها می کشانَد!
و اینجا کهف الشهداست. جایی که فاصله میان زمین و آسمان بسیار اندک می شود.
آن وصل که عاشقان می گویند حاصل نمی آید جز در مرگ.
مرگ علاج لاعلاجی هاست.
تا زنده ایم هوشیاریم و هوشیار در خودی خود اسیر است ،
و تا عاقل باقی است ، " خود" از میانه برنمی خیزد.
بنگر حیرت عقل را و جرأت عشق را ،
بگذار عاقلان ما را به ماندن بخوانند
راحلان طریق می دانند که ماندن نیز در رفتن است.
خون شهید، جاذبه‌ی خاک را خواهد شکست؛
و ظلمت را خواهد درید؛
و معبری از نور خواهد گشود؛
و روحش را از آن، به سفری خواهد برد که برای پیمودن آن،
هیچ راهی جز شهادت وجود ندارد.
ای شقایق های آتش گرفته،
دل خونین ما شقایقی ست که داغ شهادت شما را بر خود دارد
آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟ ...
ای شهید!
ای آنکه بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود برنشسته‌ای!
دستی برآر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش.
یار عاشق کش ، عاشق خویش را به قتل می رساند
تا او را حیات جاودان عندالهی بخشد،
عدمش می گرداند تا در آین? عدمی او تجلی کند ؛
فانی اش می گرداند تا بقایش بخشد.
اما آن اسرار که بر خراباتیان فاش می کند ، قابل بیان در الفاط نیست.
من خراباتیم از من سخن یار مخواه
گنگم از گنگ پریشان شده گفتار مخواه
"تقابل عقل و عشق " آخرین منزلی است که سالکین مقصد ولایت را گرفتار می کند
و از این منزل ، جز آنان که از سر تسلیم و رضا ترک عقل کرده اند نمی گذرند.
و این هم سوغات سفرمان!
پ.ن1: برای آشنایی با کهف الشهدا، اینجا را بخوانید.
پ.ن2: جملات از سید شهیدان اهل قلم است.
