سلام مرضي جونم. ممنون از جوابات. هر دفعه يکي از مادرها براي کمک مياد سرکلاس. اين جلسه هم 3 تاشون بودن چون بچه هاشون ازشون جدا نميشدن ولي مامان اوني که از همه پرجنب و جوش تره، نيومده بود، فکر کنم به همين خاطر يه کم مشکل پيدا کردم. ما هر هفته يه کتاب درست مي کنيم ميديم مادرها تا با بچه ها کار کنن و قبل کلاس هم يه توضيح مختصري درباره نحوه کار بهشون ميدم. کلاس هم 1 ساعته که حدود يک ربع آخرش به خوراکي خوردن مي گذره. البته اين دو جلسه پيش خيلي کوتاه تر هم بود چون کلاس از دستم در رفت. باز هم جلسه دوم بهتر از اولي بود چون اصلا بچه ها رو نشوندم، همه اش بازي کرديم ولي با اين حال بعضي از بچه ها خيلي غيرقابل کنترل هستن، اصلا انگار صداي آدم رو نمي شنون. مرضي جونم از من مي شنوي توي اين دوران اصــــــــــــــلا قرص آهن نخور. من به توصيه دکتر روازاده که مي گفتن بچه ها رو بيش فعال مي کنه، فقط آب آهن خودشون رو خوردم و از ظرف مسي و نعل اسب اين جور چيزا استفاده کردم، به علي هم يه ذره قطره آهن ندادم در حالي که دکترا مي گن تا يک سالگي بايد قطره آهن و تا دوسال مولتي ويتامين بدين. حالا هم خدا رو شکر اصلا پشيمون نيستم. بچه هاي اين دوره به خاطر خوردن اين داروها از نظر رفتاري مشکل دارن، اصلا آرامش ندارن. راستي روش مونت گموري چيه؟ نويسنده آن شرلي رو گفتي؟