سلام وقتي چاره اي نداري لازم است صبر زيادي داشته باشي تا بتواني خودت را کنترل کني. البته يک خوبي جالب هم دارد که ميتواني مثل خانم موسوي هرچي را ميخواهي در کلاس انجام بدهي اول با بچه خودت تست کني و خوب محاسن و معايبش را بسنجي و با يک پختگي بهتري آن را سر کلاس انجام دهي و هنگام انجام آن در کلاس از بچه خودت به عنوان کمک کار استفاده کني .اين روش يک مقداري خوب است اما هميشه و صد در صد روي آن نبايد حساب کني. در نهايت همان اغماض و چشم پوشي را بر برخي کارهاي بچه ات داشته باش. خلاصه توان زيادي مي خواهد و صد البته اجر زيادي هم خواهد داشت و بهتر از اين است که بچه را پيش اين و آن بگذاري.پيشنهاد ميکنم در اين مورد بيشتر از خانم موسوي راهکار بگيري چون تجربه اين حالت را دارد که با بچه اش کلاسداري هم داشته باشد.

دوباره سلام نکنه آخر اين بود که همين نتيجه اي که الان گرفتي در کلاس هم صدق ميکنه و ميتونه رفتار هاي نا مناسب بچه ها رو کمرنگ کرده يا از بين ببره که اصطلاحا بهش ميگن خاموشي.

ضمنا خانم موسوي با انتخاب مناسب اشعار شخصي براي هر بچه سعي ميکرد رفتارهاي اون رو تصحيح کنه .مثلا شاگردي به نام امير که به حرف او گوش نمي کرد شعرش اين بود :(اميري اميري با اينکه مثل شيري حوفمو گوش مي گيري ) يا مونس که با اکراه به کلاس قرآن اومد اين شعرو براش گفت( مونس گل بهاره کلاسشو دوست داره).... چون اين شعرا مدام در کلاس تکرار مي شد در انتهاي دوره مسله مورد نظر براي اونها برطرف شد. شما راهکار اشعار تشويقي يا اشعار شخصي رو هم که در وبلاگ توضيح داده شده امتحان کنيد.

موفق باشيد.

سلام ببخشيد که دير جوابتون رو ميدم امتحان داشتم

اولا به نظرم اينکه بچه ي آدم توي کلاس خود آدم باشه خوب نيست نه براي او نه براي مادرش از همه لحاظ.

دوما شما راجع به چهار گروه شخصيتي آدم ها يعني (سمعي ها/بصري ها/جنبشي ها/لمسي ها )اگه اطلاع داشته باشي خيلي راحت تر ميتوني با انواع و اقسام شاگرد ها و اصولا آدمها ارتباط موثر برقرا کني و در آنها نفوذ داشته باشي.احتمالا اين شاگردها از گروه جنبشي ها باشند

سوما شاگردان کلاس اگه در يک حد سني نباشن بايد حتما سطح متوسطي براي اين کلاس در نظر بگيري که نه به دانش آموزان فشار بيايد نه اينکه اعتماد به نفس معلم خدشه دار شود و احساس ناتواني کتد.

چهارما به قول يه معلم با تجربه هميشه در هر شرايطي هرچه قدر نرمال يک يا دو شاگرد در کلاس خواهد بود که کنترلشان براي معلم سخت باشد اين باعث افزايش توانايي هاي زيادي در معلم خواهد شد از جمله صاحب صبر ايوب شدن

خامسا من متوجه شده ام در بازي هايي که بچه ها با ابزار سرو کار دارند بيشتر ميتوان آنها را وادار به گوش دادن يا تکرار کرد. هميشه و هر جلسه من يک کاردستي يا بازي جديد يا يک مهمان جديد با خودم سر کلاس مي برم. من تمام وسايلي را که ميخواهم سر کلاس ببرم داخل جعبه هاي کوجک و بزرگ مختلفي به کلاس ميبرم يعني با يک عالمه جعبه وارد کلاس ميشوم و هميشه بچه ها مشتاقند ببيند اين بار من در جعبه هايم چه آورده ام سر کلاس. يک يا دو جعبه را هم باز نمي کنم و ديدن داخل آن را موکول ميکنم به جلسه بعد به اين ترتيب بچه ها تا جلسه بعد منتظر من هستند و مشتاق شروع کلاس قرآن. اگر براي يک کلاس شصت دقيقه اي شش جعبه با خودت به کلاس ببري در هر ده دقيقه ميتواني يکي را باز کني تا حواس و تمرکز بچه ها ميخواست از دستت در برود با هيجان کلاس را به آرامش دعوت ميکني و با کلي فيل بازي کردن به سراغ جعبه بعدي ميروي. اين کار خيلي فرصتهاي آموزشي جالبي برايت ايجاد ميکند. مثلا زمان باز کردن جعبه يک فرصت آموزشي طلايي است . به بچه ها ميگوييم بچه ها من فلان آيه يا شعر يا سوره را ميخوانم و تلاش ميکنم در جعبه را باز کنم ببينيم داخلش چيست. وقتي اين کار را تکرار کني به مرور بچه ها هم با تو تکرار خواهند کرد. تو هم در حين خواندن جوري نمايش بازي کن که گويي در جعبه باز نميشود تا مطلب مورد نظرت براي تکرار تمام شود .

اميدوارم مطالبي که بلد بودم براي شما مفيد واقع بشود.

راستي اگر در مورد چهار گروه شخصيتي خواستي بيشتر بداني با من مرتبط باش و خبرم بده